پسر مجید شهریاری

پسر مجید شهریاری را از این سایت دریافت کنید.

ناگفته‌های فرزند شهید شهریاری درباره پدرش

محسن شهریاری در انتها به عکس پدر که مقابلش قرار دارد، جمله جالبی می‌گوید: «خوب سرمان را شلوغ کردی».

صفحه نخست » سیاسی ۹۳۱۸۶ بازدید ۵ ‍ پ

ناگفته‌های فرزند شهید شهریاری درباره پدرش

محسن شهریاری در انتها به عکس پدر که مقابلش قرار دارد، جمله جالبی می‌گوید: «خوب سرمان را شلوغ کردی».

کد خبر: ۱۴۳۹۵۰ تاریخ انتشار:

۰۳ بهمن ۱۳۸۹ - ۱۳:۰۸

شهید مجید شهریاری استاد فیزیک هسته‌ای دانشگاه شهید بهشتی شخصیتی است که بعد از شهادتش بیشتر مورد توجه علاقه مندان به علم و دانش قرار گرفت. کسی که در گمنامی به تحقیقات و پیشرفت‌های علمی برای ایران اسلامی مشغول بود تا اینکه دست پلید دشمنان این‌بار نیز یکی دیگر از گل‌های باغ علم و معرفت را پرپر کرد. شنیدن خصوصیات این شهید بزرگ از زبان پسرش مطمئناً جذاب خواهد بود.

محسن شهریاری دانشجوی رشته برق در دانشگاه صنعتی شریف است. محسن خصوصیات بارزی مانند سربه زیر بودن و رک گویی دارد. جالب است بدانید که این فرزند شهید دغدغه‌ای جز زنده نگه داشتن شخصیت پدرش ندارد.

به گزارش برنا، فرزند شهید شهریاری در مورد روز حادثه می‌گوید: اکثر روزها به همراه پدر تا دانشگاه می‌رفتم و بعد خودش سرکار می‌رفت. آن روز کلاسم دیر شروع می‌شد و به همین دلیل به همراه او نرفتم.

مادرم پیش از روز حادثه شاید یک یا 2 روز به همراه پدر می‌رفت (در حدی کم که حتی تعداد روزها را به خاطر ندارم) ولی روز حادثه به دلیل اینکه ماشین مادرم پلاکش زوج بود با ماشین پدر رفت.

در زمان حادثه، موتوری که بمب را به ماشین پدر چسباند، کلاه کاسکت به سر داشت و قابل شناسایی نبود. بمب در حین حرکت به ماشین وصل شد البته در آن زمان به دلیل ترافیک مقداری سرعت خودرو کم بوده است. راننده متوجه می‌شود و به پدر و مادرم می‌گوید که از ماشین خارج شوند. مادرم به دلیل اینکه عقب نشسته بود، توانست سریع پیاده شود، ولی متأسفانه پدر که سمت راست نشسته بود، وقتی می‌خواسته کمربند را باز کند، کمربند باز نمی‌شود. مادر هم که می‌خواست در را برای پدر باز کند، بمب به سمت صورتش منفجر می‌شود.

الحمد ا... اوضاع جسمی مادرم بهتر شده است. آسیب حیاتی ندیده بود. استخوان پای چپ او از زیر زانو خرد شده، ولی عصب پا آسیب ندیده است. فعلا در منزل با عصا راه می‌روند. در کل حالشان خوب است.

شهید شهریاری از پنج سالگی نماز می‌خواند

محسن شهریاری در مورد معنویت پدر شهیدش ناگفته‌های زیادی را بازگو می‌کند:

از کودکی ارادت خاصی نسبت به آیت ا... جوادی آملی داشت. مادر بزرگم تعریف می‌کند که اگر تلویزیون روشن می‌شد و تفسیر ایشان پخش می‌شد، حتما آن برنامه را کامل گوش می‌داد. از همان ابتدا که تفسیر قرآن آیت ا... جوادی آملی شروع شد، پدرم بر پیگیری آن تأکید داشته است.

این اواخر نیز که CD و لوازم صوتی همراه آمده بود، در زمان‌هایی که کار فکری نداشت، این تفاسیر را گوش می‌داد. پدرم به کلاس‌های اخلاق استاد طیب نیز می‌رفت که در مورد محبت اهل بیت و اخلاق اسلامی بود.

از آن زمان که خاطر دارم نماز شب پدرم ترک نمی‌شد. هر شب قرآن می‌خواند و خیلی به مستحبات تأکید داشت. مادر بزرگم می‌گفت: پدر از پنج سالگی نمازهایش را کامل می‌خواند و روزه می‌گرفت. از دوران کودکی تزکیه نفس را شروع کرده بود و تا همین اواخر نیز حفظش کرد. پدرم شعرهای حافظ را خیلی دوست داشت.

فرزند شهید شهریاری صحنه‌های خاصی از پدرش در ذهن دارد: ما در خانه پدر را زیاد نمی‌دیدیم و بیشتر سر کار بودند. پدرم همیشه لبخند روی صورتش بود. گاهی با هم شوخی می‌کردیم، ولی سر کار همه چیز را جدی می‌گرفت. در داخل کلاس، معلمی دقیق بود؛ ولی خارج کار از جدی بودن فاصله می‌گرفت.

پدر در تعیین رشته ام کمکم کرد

محسن شهریاری در مورد همراهی علمی پدر با خود می‌گوید: پدرم رتبه 2 کنکور و لیسانس مهندسی الکترونیک دانشگاه امیرکبیر بود. به نوعی رشته اش برقی بود. مادرم نیز در رشته فیزیک تحصیل می‌کرد که بعد در مقطع ارشد وارد رشته فیزیک هسته‌ای شد.

به ریاضیات علاقه مند بودم. پدرم نیز در اولین دوره مسابقات ریاضی کشوری مقام داشت. در بحث تئوری خیلی قوی بود. بخشی از علاقه مندی‌ام به ریاضی به خاطر پدرم است. مثلا گاهی به خانه می‌آمد و مسأله ریاضی را جلویم قرار می‌داد و می‌خواست آن را حل کنم. مسأله را که حل می‌کردم، بعد مسأله دیگری را به پدر می‌دادم و به او می‌گفتم "حالا شما این را حل کن!"

خیلی از مباحث علمی را نمی‌شناختم، ولی پدر نکته‌ای را می‌گفت و من را علاقه مند می‌کرد. بعد می‌رفت و کتابی را از دوستانش برایم می‌گرفت و به وسیله آن کتاب می‌توانستم در آن مبحث پیشرفت کنم.

پسر شهید شهریاری در ادامه می‌گوید: در موضوع انتخاب رشته دانشگاهی خیلی با پدر مشورت می‌کردم. از پدر می‌خواستم که گرایش‌های برق را برایم توضیح دهد، یا تفاوت رشته‌های مکانیک را با برق برایم توضیح دهد.

انتخاب‌های کنکورم هشت رشته بود که دست آخر در رشته برق قبول شدم. رتبه ام در کنکور 2472 منطقه و 386 کل بود. چون در المپیاد مدال نقره داشتم و پدرم نیز عضو هیأت علمی بود، دارای سهمیه بودم.

شهید شهریاری برای دانشجویان وقت می‌گذاشت

فرزند شهید شهریاری در مورد رابطه پدرش با شاگردان خود نیز می‌گوید: پدرم در کلاس درس با شاگردانش کاملا جدی برخورد می‌کرد و همان نمره‌ای را که دریافت کرده بودند را به آنها می‌داد. شاگردان پدرم به خاطر مسایل عادی هیچ وقت به منزل مراجعه نمی‌کردند.

گاهی شاگردان مدرسه‌ای که پدرم در گذشته معلم آنجا بود برای دیدن اش می‌آمدند. هر کدام از آن شاگرادان، برای خود کسی شده بودند. ولی برای مسایل نمره گرفتن و ... سراغ پدر نمی‌آمدند. چون پدرم در دانشگاه خیلی برای دانشجویان وقت می‌گذاشت.

شهریاری از رابطه پدر و مادر خود نکات زیبایی را بیان می‌کند که نشان دهنده عمق پیوند این خانواده است. محسن دراین باره می‌گوید: آشنایی پدر و مادرم در دانشگاه در مقطع فوق لیسانس بود. در یکی از درس‌ها به نام (دینامیک راکتور)؛ استاد از پدرم می‌خواهد که آن قسمت را او تدریس کند. در واقع در آن مرحله مادرم شاگرد پدرم شده بود. آشنایی آنها در آن کلاس درس بود.

منبع مطلب : www.tabnak.ir

صفر تا صد زندگی شهید مجید شهریاری

ده سال‌ پیش درچنین روزهایی دشمنان نظام تلاش کردند بابه شهادت رساندن یکی از دانشمندان کشور به خیال خام خودمقابل پیشرفت‌های هسته‌ای را بگیرند، غافل از اینکه راه شهدا باشدت وسرعت بیشتری ادامه خواهد یافت.

مشرق نیوز

پنجشنبه ۶ بهمن ۱۴۰۱ - Jan 26 2023

کد خبر 1149447

تاریخ انتشار: ۸ آذر ۱۳۹۹ - ۱۹:۵۴

۴ نظر چاپ سیاست

صفر تا صد زندگی شهید مجید شهریاری

ده سال‌ پیش درچنین روزهایی دشمنان نظام تلاش کردند بابه شهادت رساندن یکی از دانشمندان کشور به خیال خام خودمقابل پیشرفت‌های هسته‌ای را بگیرند، غافل از اینکه راه شهدا باشدت وسرعت بیشتری ادامه خواهد یافت.

به گزارش مشرق، ۱۰ سال پیش در چنین روزهایی خبر ترور و شهادت شهید مجید شهریاری، دانشمند هسته‌ای کشورمان قلب میلیون‌ها ایرانی را به درد آورد.

درست در زمانی که در آستانه سالگرد شهادت شهید شهریاری هستیم دشمنان قسم خورده و شیطان صفت این مرز و بوم، که نتوانسته بود پیشرفت‌های علمی جمهوری اسلامی ایران را تاب بیاورد، دست به جنایتی دیگر زد تا به گمان خام خودش مقابل پیشرفت‌های روزافزون علمی و هسته‌ای را بگیرد. اما غافل از اینکه این دانشمندان هر کدام شاگردان بسیاری دارند که هر یک از آنها امروز یک دانشمند هسته ای و علمی است.

بر همین اساس، امروز به بهانه سالروز شهادت شهید شهریاری به بازخوانی زندگینامه این شهید بزرگوار پرداختیم که در ادامه می‌خوانید.

شهید مجید شهریاری در سال ۱۳۴۵ در زنجان متولد شد. وی متاهل و دارای دو فرزند به نام‌های محسن و زهرا بود. همسر این شهید بزرگوار، بهجت قاسمی عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی است.

وی تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در زنجان، دوره کارشناسی را در رشته مهندسی الکترونیک در دانشگاه صنعتی امیرکبیر ( از سال ۱۳۶۳ تا سال ۱۳۶۸ )، دوره کارشناسی ارشد را در رشته مهندسی هسته‌ای در دانشگاه صنعتی شریف ( از سال ۱۳۶۹ تا سال ۱۳۷۱) و دوره دکترا را در رشته مهندسی هسته‌ای در دانشگاه امیرکبیر (از سال ۱۳۷۲ تا ۱۳۷۷ ) گذارند. بدین تربیت، این شهید عزیز تمام تحصیلات خود را در کشور جمهوری اسلامی ایران گذرانده است.

شهید شهریاری پس از فراغت از تحصیل در دانشگاه امیرکبیر به عنوان عضو هیات علمی دانشگاه مشغول به کار شد. شروع به کارش به عنوان عضو هیات علمی در دانشگاه شهید بهشتی در دانشکده مهندسی هسته‌ای و در گروه آمورشی کاربرد پرتوها با مرتبه استادیاری پیمانی بود.

وی در ۲۸ اردیبهشت ۸۳ از مرتبه پیمانی به مرتبه رسمی آزمایشی تغییر وضعیت داد و حدود چهار سال بعد از شروع به کار به مرتبه دانشیاری ارتقاء پیدا کرد.

در این مرحله از ارتقاء، نمره کیفیت آموزشی‌اش در چهار سال تدریس در دوره استادیاری نمره ۱۸.۵ (از بیست) و در امر پژوهش با چاپ ۱۰ مقاله علمی پژوهشی در مجلات علمی بین المللی، ارائه سخنرانی در ۲۱ کنفرانس بین المللی، راهنمایی و مشاوره ۲۰ دانشجوی کارشناسی ارشد و راهنمایی ۳ دانشجوی دکترا و بالاخره اجرای ۵ طرح پژوهشی با امتیازی بالا به مرتبه دانشیاری ارتقاء پیدا کرد.

شهید شهریاری سال ۱۳۸۸ و بر اساس تصویب هیات ممیزه به درجه استادی ارتقاء پیدا کرد. در واقع بعد از چهار سال دوره دانشیاری و حدود هشت سال از زمان شروع به کار که حداقل زمان لازم برای برای ارتقاء به درجه استادی است، به این مرتبه ارتقاء یافت. نمره کیفیت تدریس وی در دوره دانشیاری ۱۹.۴۶ از ۲۰ بود. به علاوه، فقط از ماده ۲ آئین نامه ارتقاء، ۱۱۵.۸۳ امتیاز کسب کرد. جمع امتیازهای وی برای ارتقاء به مرتبه استادی ۱۶۹.۷۹ بود. در دوره دانشیاری، استاد راهنمای ۱۷ دانشجوی کارشناسی ارشد و ۵ دانشجوی دکترا بود و ۲۱ مقاله تخصصی در مجلات علمی پژوهشی به چاپ رساند. همچنین در ۲۴  کنفرانس بین المللی به ایراد سخنرانی در رشته تخصصی خود پرداخت و در این دوره مجری ۵ طرح پژوهشی بود.

شهید شهریاری از سال ۸۳ تا زمان شهادت نماینده دانشگاه شهیدبهشتی در امور اجرایی همکاری با سازمان انرژی هسته‌ای بود. وی همچنین عضویت در انجمن هسته‌ای ایران، مدیریت گروه کاربرد پرتوها، عضویت در شورای آزمایشگاه و شورای فناوری دانشگاه، عضویت در کمیته تخصصی فنی و مهندسی هیات ممیزه، مشاور جمهوری اسلامی ایران در پروژه سزامی و برگزاری چهار کمیته علمی و کارگاه آموزش را در پرونده اجرایی خود داشت.

شهید مجید شهریاری دانشمند فرزانه و استاد فیزیک هسته‌ای دانشگاه شهید بهشتی ایران سرانجام در تهران در ۸ آذر ۱۳۸۹ توسط رژیم صهیونیستی و باهمکاری اطلاعاتی منافقین در یک عملیات تروریستی به درجه رفیع شهادت نائل شد.

بهجت قاسمی همسر شهید مجید شهریاری می‌گوید: زمانی وارد دانشگاه صنعتی امیرکبیر شدم که به تازگی دوره کارشناسی خود را به اتمام رسانده بودم و هنوز شهید شهریاری را نمی‌شناختم. چند سالی را در دانشگاه صنعتی امیرکبیر حضور داشتم و بالاخره در مقطع کارشناسی ارشد در رشته مهندسی هسته‌ای از دانشگاه صنعتی شریف قبول شدم و در این دانشگاه بود که با شهید شهریاری آشنا شدم.

وی افزود: شهید شهریاری دانشجوی نمونه و به قولی تاپ دانشکده مهندسی هسته‌ای دانشگاه صنعتی شریف بود. او را در ابتدا در ترم اول تحصیل خود دیدم و همیشه وی در سایت دانشگاه حضور داشت و به قولی مرجع دانشگاه و دانشجویان بود.

همسر شهیدشهریاری ادامه داد: همسرم فردی آرام و ساکت بود و دائماً با دانشجویان در مباحث علمی به بحث می‌پرداخت و اساتید دانشگاه صنعتی شریف بسیار وی را دوست داشتند. در ترم دوم تحصیلی خود کرسی درسی برپا داشت و در این کلاس بیشتر با شهید شهریاری آشنا شدم.

این استاد دانشگاه بیان داشت: مراسم ازدواج من و شهید شهریاری در سلف‌سرویس اساتید دانشگاه صنعتی امیرکبیر برگزار شد که به نظرم اکنون این محل به یک محل اداری تبدیل شده است و به یاد دارم که پس از آن با لباس عروس به خوابگاه رفتیم و زندگی بی‌تکلف خود را آغاز کردیم.

وی افزود: شهید شهریاری از نظر رفتاری بسیار نمونه و فردی بسیار متشرع بود. در کلاس درس سن و سال من از بقیه دانشجویان بیشتر بود و در آن حین کارمند دانشگاه صنعتی امیرکبیر هم بودم و دانشجویان جوان‌تر از متشرع بودن شهید شهریاری بسیار تعریف و تمجید می‌کردند و این امر باعث می‌شد تا وی را بیشتر بشناسم.

منبع مطلب : www.mashreghnews.ir