مخترع پنی سیلین
مهدی
بچه ها کسی جواب رو میدونه ؟
مخترع پنی سیلین را از این سایت دریافت کنید.
داستان کشف پنی‌سیلین چیست؟
کاشف پنی‌سیلین، سِر الکساندر فلمینگ، متولد ششم آگوست ۱۸۸۱ و درگذشته ۱۱ مارس ۱۹۵۵ است.
۱۶ مرداد ۱۴۰۰ - ۰۸:۲۵
داستان کشف پنی‌سیلین چیست؟
کاشف پنی‌سیلین، سِر الکساندر فلمینگ، متولد ششم آگوست ۱۸۸۱ و درگذشته ۱۱ مارس ۱۹۵۵ است.
به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، باکتری‌شناس اسکاتلندی، الکساندر فلمینگ که بیشتر به دلیل کشف پنی‌سیلین شناخته می‌شود ششم آگوست سال ۱۸۸۱ در مزرعه لوچفیلد در نزدیکی دارول ایرشایر واقع در جنوب غربی اسکاتلند از پدر و مادری کشاورز متولد شد. محل و شرایط زندگی الکساندر فلمینگ توانایی او برای مشاهده و درک جهان طبیعی در سنین پایین را افزایش داد و او را به نابغه‌ای در ابتکارات فنی و مشاهدات خلاقانه تبدیل کرد.
الکساندر فلمینگ با کار روی عفونت زخم و کشف آنزیم لیزوزیم (یک آنزیم ضدباکتریایی که در اشک و بزاق یافت می‌شود) در سال ۱۹۲۳ موفق به کسب جایگاهی شناخته شده به‌عنوان یک باکتری‌شناس کاردان شد. با این حال کشف پنی‌سیلین در سال ۱۹۲۸ که آغازگر انقلابی در میان آنتی‌بیوتیک‌ها بود به او شهرتی ماندگار در طول تاریخ بخشید.
فلمینگ همچنین مقالات بی‌شماری در زمینه‌های باکتری‌شناسی، شیمی‌درمانی و ایمنی‌شناسی منتشر کرد. فعالیت‌ها و دستاوردهایش باعث شد که در سال ۱۹۴۴ مفتخر به دریافت نشان شوالیه و نامیده شدنش به‌عنوان "سِر الکساندر فلمینگ" شود.
الکساندر فلمینگ در سال ۱۹۴۵، به همراه هاوارد والتر فلوری، آسیب‌شناس استرالیایی و ارنست بوریس زین، بیوشیمی‌دان انگلیسی‌تبار که هر دو موفق به جداسازی و تصفیه پنی‌سیلین شده بودند در سراسر جهان شناخته شد و موفق به دریافت جایزه مشترک نوبل فیزیولوژی و پزشکی شد. نام الکساندر فلمینگ در مجله تایمز سال ۱۹۹۹ در میان فهرست ۱۰۰ فرد مهم قرن بیستم و در میان مهم‌ترین افراد اسکاتلندی تاریخ پس از نام رابرت برنز و ویلیام والاس قرار گرفته است.
الکساندر فلمینگ، پیش از کشف پنی‌سیلین
الکساندر فلمینگ، هفتمین فرزند از میان هشت فرزند هیوگ فلمینگ و سومین فرزند از چهار فرزند گریس استرلینگ مورتون بود وی در هفت سالگی پدرش را از دست داد، تحصیلات ابتدایی خود در لودون مور آغاز کرد و پیش از ثبت‌نام در آکادمی کیلمارنوک در ۱۸۹۴ به مدرسه بزرگ‌تری در دارول رفت پس از آن در سال ۱۸۹۵ به لندن رفت تا با بردار بزرگش توماس که یک چشم‌پزشک بود زندگی کند بدین ترتیب تحصیلات ابتدایی خود را در مؤسسه پلی‌تکنیک خیابان ریجنت به پایان رساند.
الکساندر فلمینگ پس از مدتی فعالیت به‌عنوان کارمند در دفتر حمل‌ونقل لندن سال ۱۹۰۱ و با دریافت کمک‌هزینه تحصیلی و میراثی که از عمویش جان فلمینگ به او رسیده بود تحصیلات پزشکی‌اش را در مدرسه پزشکی بیمارستان سنت مری آغاز کرد.
در سال ۱۹۰۸ الکساندر فلمینگ به‌عنوان دانشجوی برتر پزشکی دانشگاه لندن موفق به دریافت مدال طلای برترین دانشجو شد. فلمینگ در ابتدا به جراحی علاقه داشت ولی یک موقعیت کاری موقت در بخش تلقیح آزمایشگاه‌های بیمارستان سنت مری او را متقاعد کرد که آینده کاری خود در زمینه باکتری‌شناسی خواهد بود.
الکساندر فلمینگ در این موقعیت کاری بسیار تحت تأثیر باکتریولوژیست و ایمونولوژیست "سر آلمروث ادوارد رایت" قرار گرفت که به نظر می‌رسید ایده‌های وی در زمینه واکسن درمانی انقلابی عظیم در درمان‌های پزشکی ارائه می‌دهد. پس از آن در فاصله سال‌های ۱۹۰۹ تا ۱۹۱۴ به‌عنوان متخصص ونریولوژی تجربیات شخصی ارزشمندی به دست آورد. الکساندر فلمینگ در سال ۱۹۱۵ با سارا ماریون مک الروی، پرستار ایرلندی ازدواج کرد که حاصل این ازدواج رابرت فلمینگ متولد ۱۹۲۴ و درگذشته ۲۰۱۵ نیز تحصیلات و شغل خود را در زمینه پزشکی ادامه داد.
الکساندر فلمینگ در نوامبر ۱۹۲۱ لیزوزیم را کشف کرد. آنزیمی که در مایعات بدن مانند بزاق و اشک وجود دارد و دارای اثر ضدعفونی کنندگی ملایم است. این کشف مهم در زمانی رخ داد که او سرما خورده بود و یک قطره از مخاط بینی‌اش روی صفحه کشت باکتری افتاد. با درک اینکه مخاط او ممکن است بر رشد باکتری‌ها تأثیر بگذارد، الکساندر فلمینگ مخاط را در محیط کشت مخلوط کرده و چند هفته بعد نشانه‌هایی از نابودی باکتری‌ها را مشاهده کرد. این کشف سهم مهمی در درک نحوه مبارزه بدن با عفونت ایفا کرد. با این حال لیزوزیم هیچ تأثیری بر بیماری‌زاترین باکتری‌ها نداشت.
الکساندر فلمینگ و کشف پنی‌سیلین
سوم سپتامبر ۱۹۲۸ اندکی پس از انتصاب به‌عنوان استاد باکتری‌شناسی، الکساندر فلمینگ دریافت که صفحه کشت استافیلوکوکوس اورئوس که روی آن کار می‌کرد به یک قارچ آلوده شده است. کپک قارچی که مشخص شد مانع از رشد باکتری‌ها می‌شود و بعدها پنی‌سیلیوم نوتاتوم نامیده شد.
الکساندر فلمینگ در ابتدا این ماده را "عصاره کپک" و بعد "پنی‌سیلین" نامید. از آنجایی که گمان می‌کرد آنزیمی قوی‌تر از لیزوزیم پیدا کرده است تصمیم گرفت بیشتر تحقیق کند. کشف فلمینگ در واقع یک آنتی‌بیوتیک بود و نه یک آنزیم و زمانی که به این امر پی برد بسیار به موضوع علاقمند شد چرا که موارد غیر معمول همیشه برای الکساندر فلمینگ جذاب و جالب توجه بود.
کشف اتفاقی پنی‌سیلین بسیار حائز اهمیت بود ولی توسعه درمانی آن نیاز به کار تیمی چندرشته‌ای داشت و الکساندر فلمینگ با همکاری دو محقق جوان دیگر موفق به تفکیک و تصفیه پنی‌سیلین نشد. با این حال توانست به اثبات برساند که پنی‌سیلین در صورت جداسازی و خالص‌سازی، هم به‌عنوان یک ضدعفونی کننده موضعی و هم به‌عنوان یک آنتی‌بیوتیک تزریقی دارای قابلیت بالینی است.
الکساندر فلمینگ، پس از کشف پنی‌سیلین
الکساندر فلمینگ یکی از اولین پزشکان در بریتانیا بود که آرسفنامین (سالورسان) را تجویز کرد. دارویی مؤثر در برابر سیفلیس که در سال ۱۹۱۰ توسط دانشمند آلمانی پل ارلیچ کشف شد. در طول جنگ جهانی نیز فلمینگ به‌عنوان باکتریولوژیست عفونت‌های زخم‌های افراد آسیب‌دیده در گروه پزشکی ارتش سلطنتی خدمت می‌کرد. در آنجا الکساندر فلمینگ نشان داد که استفاده از ضدعفونی کننده‌های قوی و رایج در آن زمان همچون اسید کربولیک، بوریک اسید و هیدروژن پراکسید روی زخم‌ها بیشتر از آنکه مفید باشد آسیب‌رسان است چرا که این مواد نه تنها تأثیری روی باکتری‌های موجود در عمق زخم‌ها نداشتند بلکه با نابود کردن گلبول‌های سفید، ایمنی بدن افراد زخمی را در برابر عفونت و باکتری نیز پایین می‌آوردند.
فلمینگ توصیه کرد که زخم‌ها به سادگی با محلول آب‌نمک ملایم تمیز نگه داشته شوند که البته این پیشنهاد با مقاومت پزشکان نظامی مواجه شد و در نتیجه جنگ جهانی اول کشتگان بسیاری در بیمارستان‌ها بر جای گذاشت. الکساندر فلمینگ پس از پایان جنگ به سنت مری بازگشت و به درجه دستیار مدیر بخش تلقیح ارتقا یافت.
الکساندر فلمینگ
الکساندر فلمینگ
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
الکساندر فلمینگ
زادهٔ ۶ اوت ۱۸۸۱
دارول، ایرشر شرقی، اسکاتلند
درگذشت ۱۱ مارس ۱۹۵۵ (۷۳ سال)
لندن، انگلستان ملیت بریتانیایی
محل تحصیل کالج سلطنتی لندن
شناخته‌شده برای کاشف پنی‌سیلین و لیزوزیم
جایزه(ها) همکار انجمن سلطنتی (۱۹۴۳)
نشان شوالیه (۱۹۴۴)
جایزه کامرون برای درمان دانشگاه ادینبورگ (۱۹۴۵)
جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی (۱۹۴۵)
پیشینه علمیشاخه(ها) باکتری‌شناسی، ایمنی‌شناسی
محل کار موسسه رویال پلی تکنیک
مدرسه پزشکی بیمارستان سنت مری
امپریال کالج لندن امضاء
سِر الکساندر فلمینگ (انگلیسی: Sir Alexander Fleming؛ ۶ اوت ۱۸۸۱ – ۱۱ مارس ۱۹۵۵) پزشک و میکروبیولوژیست اسکاتلندی بود. او بیشتر بخاطر کشف آنزیم لیزوزیم در ۱۹۲۳ و اولین آنتی‌بیوتیک مؤثر جهان یعنی بنزیل پنی‌سیلین از کپک پنسیلیون روبنس در ۱۹۲۸ شناخته شده است. او در سال ۱۹۴۵ به همراه هاوارد فلری و ارنست چین موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی شد.[۱] فلمینگ مقالات بسیاری در زمینه باکتری‌شناسی، ایمنی‌شناسی و شیمی‌درمانی نوشته است.فلمینگ به پاس موفقیت‌های علمیش در سال ۱۹۴۴ به نشان شوالیه مفتخر شد. در ۱۹۹۹ به عنوان یکی از ۱۰۰ شخصیت برجسته قرن بیستم در مجله و در نظر سنجی تلویزیونی بی‌بی‌سی به عنوان یکی از ۱۰۰ بریتانیایی کبیر انتخاب شد. او همچنین در نظرسنجی که توسط کانال تلویزیونی اس‌تی‌وی برگزار شد به عنوان سومین اسکاتلندی بزرگ پشت سر ویلیام والاس و رابرت برنز قرار گرفت.
زندگی نامه[ویرایش]
الکساندر فلمینگ در سال ۱۸۸۱ در دارول اسکاتلند زاده شد. وی از مدرسهٔ پزشکی بیمارستان سنت مری لندن فارغ‌التحصیل شد و پس از پایان تحصیلات به تحقیق و بررسی در زمینهٔ ایمنی‌شناسی و مصونیت‌ها پرداخت. سپس به عنوان پزشک نظامی در جنگ جهانی اول زخم‌های عفونی را مورد مطالعه قرار داد و متوجه شد که اغلب مواد ضدعفونی‌کننده خیلی بیش از آنکه میکروبها را از پای درآورند سلول‌های بدن را از بین می‌برند. به این ترتیب فلمینگ به ضرورت وجود ماده‌ای که بتواند بدون آسیب زدن به سلول‌های سالم باکتری را از بین ببرد، پی برد.
پس از جنگ فلمینگ به بیمارستان سنت مری بازگشت و به کار تحقیق خود مشغول شد. در سال ۱۹۲۲ ماده‌ای را کشف کرد که آن را «لیزوزیم» نامید. لیزوزیم، آنزیمی است که در بدن انسان تولید می‌شود و در ترکیبات مخاط و اشک وجود دارد، به سلول‌های بدن آسیب نمی‌رساند. این ماده اگرچه برخی از میکروبها را از بین می‌برد ولی در برابر میکرب‌های خاصّی که به انسان آسیب می‌رساند بی‌اثر است. این کشف با وجود جالب بودن از اهمیت چندانی برخوردار نبود.
در ۲۸ سپتامبر سال ۱۹۲۸ فلمینگ کشف بزرگ خود را به انجام رساند.[۲] یکی از ظروف حاوی کشت باکتری «استافیلوکوک» در معرض هوا قرار گرفت که در نتیجه برخی قسمت‌های آن از کپک پوشیده شده. فلمینگ متوجه شد در آن قسمت‌هایی که در نتیجه برخی قسمت‌هایی که کپک نفوذ کرده‌است باکتری به کلّی از بین رفته‌اند. او به این نتیجه رسید ماده‌ای که کپک تولید می‌کند پادزهر باکتری استافیلوکوک است. وی توانست نشان دهد که ماده مزبور از رشد بسیاری از انواع باکتری مضر برای انسان جلوگیری می‌کند. این ماده که فلمینگ آن را به خاطر عامل تولیدکنندهٔ آن (پنی‌سیلیوم نوتانیوم) پنی سیلین نامید، برای انسان و حیوان زیان‌آور نبود. حاصل کار فلمینگ در سال ۱۹۲۹ منتشر شد؛ ولی توجه چندانی را جلب نکرد. فلمینگ دریافته بود که پنی‌سیلین استفاده‌های پزشکی بسیار مهمی می‌تواند داشته‌باشد. امّا به هرحال او نتوانست تکنیکی را برای تصفیه و پالایش پنی‌سیلین ارائه کند و این داروی اعجاب‌انگیز تا ده سال بعد بدون استفاده باقی ماند.
سرانجام در اواخر دهه ۱۹۳۰ دو محقق انگلیسی هاوارد فلری و ارنست چین به مقاله فلمینگ برخوردند. آن‌ها تجربه فلمینگ را تکرار کرده و ماده حاصله را روی حیوانات آزمایشگاهی تجربه کردند در سال ۱۹۴۱ پنی‌سیلین روی نمونه‌هایی از بیماران به کار برده شد. این آزمایش‌ها نشان داد که داروی جدید به شکلی حیرت‌انگیز مؤثر و کارا می‌باشد.
هنگام دریافت جایزه نوبل از گوستاو پنجم سوئد
با ترغیب دولت‌های آمریکا و انگلیس شرکت‌های داروسازی وارد فعالیت در این زمینه شده و سریعاً روش‌هایی را برای تولید مقادیر زیاد پنی‌سیلین ابداع کردند. در آغاز پنی‌سیلین انحصاراً برای استفاده مصدومان جنگی نگهداری می‌شد ولی تا سال ۱۹۴۴ برای معالجه غیرنظامی‌ها در انگلیس و آمریکا در دسترس همگان قرار گرفت. با پایان جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ استفاده از پنی‌سیلین در سراسر جهان معمول شد.
کشف پنی‌سیلین انگیزه‌ای برای جستجو و تحقیق برای یافتن سایر آنتی‌بیوتیک شد و آن تحقیقات منجر به کشف بسیاری از «داروهای معجزه‌گر» دیگر گردید. با وجود این پنی‌سیلین همچنان به عنوان پر مصرف‌ترین آنتی‌بیوتیک باقی ماند.
فلمینگ در سال ۱۹۴۳
یکی از دلایل ادامه تفوّق پنی‌سیلین آن است که این دارو علیه طیف وسیعی از موجودات ذره‌بینی آسیب‌رسان مؤثر است. از این دارو در درمان سفلیس، سوزاک، تب سرخ، دیفتری و همچنین برخی اشکال آرتریت، بُرُنشیت، مننژیت، مسمومیت خون، می‌شود. یکی دیگر از امتیازات پنی‌سیلین استعمال بی‌ضرر مقادیر زیاد آن است. یک دُز ۵۰۰۰۰ واحدی پنی‌سیلین برای درمان برخی عفونت‌ها مؤثر است. امّا تزریق یکصد میلیون واحد پنی‌سیلین در روز بدون هیچ گونه مخاطره و عوارض جنبی تجویز می‌شود. البته برخی افراد نسبت به پنی‌سیلین حساسیت داردند ولی این دارو برای بیشتر مردم سلامتی و توانایی را به ارمغان می‌آورد.
بچه ها کسی جواب رو میدونه ؟