درباره هنر عکاسی

درباره هنر عکاسی را از این سایت دریافت کنید.

هنر عکاسی چیست و چه نوع هایی دارد؟

هنر عکاسی به عنوان یکی از هنرهایی که به ثبت وقایع می پردازد در همه جای جهان کاربرد دارد. این هنر روی موضوعات واقعی تمرکز می نماید. عکاس ها با رعایت اصول عکاسی این

هنر عکاسی چیست و چه نوع هایی دارد؟

هنر عکاسی به عنوان یکی از هنرهایی که به ثبت وقایع می پردازد در همه جای جهان کاربرد دارد. این هنر روی موضوعات واقعی تمرکز می نماید. عکاس ها با رعایت اصول عکاسی این هنر را انجام می دهند. باید این عکسها دارای ویژگی هایی باشند که باعث جذب بیننده شوند و مفاهیم مورد نظر در ذهن عکاس را برسانند.

هنر عکاسی چیست و چه نوع هایی دارد؟

هنر عکاسی چیست و چه نوع هایی دارد؟

هنر عکاسی به هنر ثبت وقایع در طول زمان گفته می شود. هنر عکاسی می تواند در هر موقعیتی شرایط انسانی را ثبت کند و انسان را در موقعیت ثبت شده توسط عکاسی  قرار دهد و با توجه به عواطف و احساساتی که در ما بر می انگیزد درک ما از شرایط پیش آمده در عکس را بالاتر ببرد. در واقع از هنر عکاسی در هر لحظه از زمان می توان استفاده کرد و تنها هنری است که به صورت دنباله دار از تصاویر متحرک برای نشان دادن وضعیت بشر استفاده می کند.

تاریخچه هنر عکاسی

عکاسی در ابتدا به ساکن در فرانسه کشف شد اما هنر عکاسی که امروزه ما تجربه و مشاهده می نماییم. نتیجه تلاش بسیاری از افراد در زمینه‌های مختلف و اکتشافات و نوآوری ‌هنر عکاسی در طول تاریخ است. در اینجا می توان بعضی از این افراد را که تاثیر زیادی را در اختراع دوربین عکاسی داشته اند  نام برد.

شخصی به نام"بکاری" تأثیر نور را روی نقره کلرید کشف نمود و مهم‌ترین عامل قطعی برای پیشرفت در هنر عکاسی را فراهم کرد. بعدها در سال ۱۸۲۲ مخترعی فرانسوی به نام ژوسف نیسفور نیپس در 57 سالگی توانست نخستین تصویر تثبیت شده دائمی را تولید کند. او بعد ها با همکاری لوئی دگر، آزمایشاتی را بر ترکیبات نقره انجام داد و توانست روش جدیدی را در  هنرعکاسی اختراع کند.

جورج ایستمن آمریکایی ، بنیانگذار کداک ، در سال 1888 ایده پایه انعطاف پذیر را بنیان نهاد. که در آنها صفحات شیشه ای به تدریج توسط رول های سلولوزی جایگزین شدند.در سال 1869، لوئیس دوکوس توانست اولین عکس رنگی ساخته شده با سه رنگ اصلی قرمز، سفید و آبی را تهیه کند.

آموزش هنرعکاسی

برای یادگیری هنرعکاسی باید به نکات ساده ای توجه کنیم. این نکات به ما کمک می کند تا با استفاده از آنها عکس های حرفه ای و با کیفیت تری بگیریم. در زیر به بخشی از این نکات اشاره می کنیم:

استفاده از نور در هنر عکاسی

بخشی از آماده شدن برای گرفتن یک عکس خوب این است که زمان‌بندی خود را به شکلی تنظیم کنید که در زمان عکاسی به شرایط نوری صحیح دسترسی داشته باشید. برای مثال عکاسی کردن زیر آفتاب مستقیم نیمروز چندان ایده آل نیست. نور در این زمان از روز بسیار شدید است و باعث رنگ و رو رفته شدن سوژه و ایجاد سایه‌های زننده می‌شود.

اهمیت به تجهیزات دوربین در هنر عکاسی

به تجهیزات دوربین عکاسی خود برای اینکه بتوانید به یک عکس با کیفیت ایده آل برسید توجه کنید. البته برای گرفتن عکس‌های عالی، لزوما نیازی به تجهیزات گران قیمت یا تعداد زیادی تجهیزات مختلف ندارید. یک دوربین، یک یا دو لنز و یک سه‌پایه هم می‌تواند کاملا کافی باشد.

فوکوس بر روی چشم ها

برای ارتباط چشمی بهتر است که از یک نقطه فوکوس بر روی چشم ها استفاده شود.

انواع عکاسی

هنر عکاسی نیز مانند نقاشی یا هر هنر دیگری دارای سبک و روش های مخصوص به خود می باشد. هر عکاس می تواند سبک خود را داشته باشد.

انواع سبک های عکاسی عبارت اند از:

1- عکاسی مفهومی

2- در عکاسی مفهومی می توان آنچه در ذهن عکاس وجود دارد را دید. به این صورت که تصویری که عکاس ارائه می دهد می تواند ذهن بیننده را درگیر کند و آن را وادار به تفکر در مورد موضوع مورد مورد نظر خود کند. به این نوع سبک، سبک سوریالیسم یا فرا واقع گرایی نیز می گویند.

عکاسی کوبیسم

در واقع این نوع از عکاسی به عکاسی مکعب گرایی نیز معروف است. از هنرمندان در این سبک می توان از پیکاسو نام برد. نگاه سبک عکاسی کوبیسم نگاهی متفکرانه و متفاوت به جهان هستی می باشد.در این نوع سبک از عکاسی تصویر به نظر پیچیده و درهم به نظر می آید و با توجه بیشتر می توان به هدف عکاس پی برد.

عکاسی ماکرو

این نوع سبک از عکاسی بیشتر موضوعاتی مانند عکاسی از حشرات، گل ها و قطرات آب و در کل طبیعت را مدنظر قرار می دهد.

عکاسی انتزاعی

در این نوع از سبک از هنر عکاسی قوه تخیل عکاس از اهمیت ویژه ای برخوردار است و به طور مستقیم در تصویری که به وجود می آید دخالت دارد.

حقایق هنر عکاسی

حقایقی در مورد هنر عکاسی وجود دارد که شاید تا کنون به آنها توجه نکرده اید. این حقایق جالب از زمانی که دوربین اختراع شد وجود داشته اند که می توان به حقایقی در مورد اتاق های تاریک برای ظهور عکس اشاره کرد.

اتاق‌های تاریک واقعاً تاریک نیستند و لامپ سیاه رنگی در این اتاق‌ها وجود ندارد. این اتاق‌ها اغلب با نور قرمز رنگ یا کهربایی رنگی روشن می‌شوند، چون کاغذ‌های سیاه ‌و سفیدی که قرار است به عکس‌ تبدیل شوند، به نور آبی، یا آبی مایل به سبز حساس استند.

اولین موادی که برای توسعه‌ی عکاسی و ثبت عکس‌ها استفاده می‌شد و برای تثبیت عکس‌ها به کار برده می‌شدند دارای مواد سمی و خطرناکی بوده اند. این تثبیت‌کننده‌ها، سمی و استفاده‌ی نادرست و بی‌احتیاط از آنها، خطرناک و مهلک بود.

بزرگ‌ترین  کلکسیون دوربین های موجود در جهان، به یک روزنامه‌‌نگار هندی به نام Dilish Parekh متعلق است. او از سال ۱۹۷۷ شروع به خرید و جمع‌آوری دوربین‌های عکاسی کرد و اکنون تقریباً ۴۴۲۵ دوربین عتیقه و آنتیک دارد و به‌این‌ترتیب، صاحب بزرگ‌ترین کلکسیون دوربین عکاسی جهان است.

سوم اوت ۲۰۱۵، Esteban Pastorino Diaz  و Didi Dache طولانی‌ترین عکس نگاتیو را در بیجینگ، شهری در چین ثبت کردند. طول این عکس به ۷۹.۳۷ متر می‌رسید.

نکات جالب در تنظیمات عکاسی

یادگیری هنر عکاسی در واقع دارای اصولی است که باید به آنها توجه کرد. یکی از این اصول یادگیری مثلث نورگیری می باشد. سه موضوع اصلی در عکاسی را حتما شنیده اید. در واقع سه مورد از تنظیمات دوربین های عکاسی، از هر چیزی در عکاسی مهم تر هستند. تصویر زیر را ببینید. این سه موضوع، یعنی همه مبحث نورپردازی در عکاسی سه فاکتور بسیار مهم در موضوع نورگیری می باشد.

منبع مطلب : rasekhoon.net

عکاسی

عکاسی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

عکاسی یا فَرتورنِگاری یا فُتوگِرافی (به انگلیسی: Photography) در واژه به معنای روش عکاسی و عکسبرداری است و همچنین به عمل و شغل عکاس نیز گفته می‌شود.[۱] این هنر در اکثر زبان‌های جهان فتوگرافی[پانویس ۱] خوانده می‌شود که ترکیبی از دو واژهٔ یونانی به معنی نور و به معنی ثبت یا نگارش است.[۲] بنابراین، فتوگرافی به معنای است.[۳]

عکاسی یعنی و ؛ که در دو مرحله انجام می‌شود: نخست، به‌دست‌آوردن تصویر به وسیلهٔ دوربین و ثبت آن روی نگاتیو (فیلم) یا گیرنده تصویر الکترونیکی و دوم، ظاهر کردن حاصل از دوربین عکاسی و کردن آن.[۴][۵][۶]

در این فرایند، دریافت و ثبت نور بر روی یک سطح حساس به نور، مانند نگاتیو یا گیرنده تصویر، باعث می‌شود الگوهای نوری بازتابیده شده یا ساطع شده از اشیاء بر روی سطح حساس به نور (نقره کلرید یا گیرنده) تأثیرگذارد و باعث ثبت تصاویر گردد.

عکاسی دارای سه جنبهٔ علمی، صنعتی و هنری است؛ به‌عنوان یک پدیدهٔ علمی متولد شد، به‌شکل یک صنعت گسترش یافت و به عنوان هنر تثبیت شد.[۷] عکاسی توسط یک فرد کشف و تکمیل نشده‌است، بلکه نتیجهٔ تلاش بسیاری از افراد در زمینه‌های مختلف و اکتشافات و نوآوری‌های آنان در طول تاریخ است و سال‌ها پیش از اختراع عکاسی، اساس کار دوربین عکاسی وجود داشته‌است اما نخستین تصویر لیتوگرافی نوری در سال ۱۸۲۲ میلادی توسط مخترع فرانسوی، ژوزف نیسه‌فور نیِپس تولید شد و پس از آن توانست عکسی دائمی از طبیعت به نام اصطبل و کبوترخانه را خلق کند. او با همکاری لوئی داگر، آزمایش‌هایی را بر ترکیبات نقره براساس یافته‌های یوهان هاینریش شولتز انجام دادند و داگر در سال ۱۸۳۷ توانست روش داگرئوتایپ را اختراع کند.

تئوری عکس رنگی سه‌رنگ، توسط جیمز کلرک ماکسول در سال ۱۸۵۵ پیشنهاد شده بود. برپایهٔ نظریهٔ او، نور مرئی از سه رنگ اساسی قرمز، سبز و آبی، تشکیل شده‌است. پس فیلمی از سه لایه ساخت که هر لایهٔ آن نسبت به یکی از سه رنگ‌های اولیه حساس بود و توانست نخستین عکس رنگی را در سال ۱۸۶۱ به ثبت برساند.

جورج ایستمن در سال ۱۸۸۴ میلادی فیلم رول را که فیلمی از جنس پلاستیک آغشته به امولسیون ژلاتینی است را ابداع کرد و با ساخت دوربین جعبه‌ای در سال ۱۸۸۸، عکاسی را برای مردم عادی مقرون به صرفه نمود و تحول مهمی در عکاسی ایجاد کرد. ادوین لند نوعی دوربین آنالوگ ظهور فیلم فوری موسوم به دوربین پولاروید را اختراع کرد که بلافاصله پس از عکسبرداری، نسخهٔ چاپ‌شدهٔ عکس را پرینت می‌کردند و عکس گرفته‌شده یک دقیقه بعد و در مدل‌های جدیدتر تا چند ثانیه بعد، قابل رویت بود.

در عکاسی آنالوگ، باید تمامی تدبیرات اعمّ از: اصلاح رنگ، نور و کنتراست را پیش از نوردهی انجام داد. چون تقریباً پس از نوردهی و ظهور فیلم، در این خصوص کار زیادی نمی‌شود انجام داد. ظهور در عکاسی به معنای مواجهه دادن فیلم عکاسی یا کاغذ عکاسی با مواد شیمیایی است که باعث تبدیل شدن فیلم به یک تصویر منفی (نگاتیو) یا مثبت (اسلاید)، یا کاغذ به تصویر عکس می‌شود در حالی که عکاسی دیجیتال به فرایند ثبت تصاویر به وسیلهٔ دریافت و ثبت نور بر روی سطح حساس به نور سنسور الکترونیکی گفته می‌شود. الگوهای نوری بازتابیده شده یا ساطع شده از اشیاء بر روی سطح حساس به نور سنسور تأثیر می‌گذارد و باعث ثبت تصاویر می‌گردد.

تاریخچه عکاسی[ویرایش]

مقالهٔ اصلی: تاریخ عکاسی

عکاسی توسط یک فرد کشف و تکمیل نشده‌است، بلکه نتیجهٔ تلاش بسیاری از افراد در زمینه‌های مختلف و اکتشافات و نوآوری‌های آنان در طول تاریخ است.[۸]

نحوهٔ کارکرد دوربین سوراخ سوزنی.

سال‌ها پیش از اختراع عکاسی، اساس کار دوربین عکاسی وجود داشته‌است؛ موزی، ارسطو و اقلیدس در سدهٔ ۵ و ۴ پیش از میلاد نحوهٔ کارکرد دوربین سوراخ سوزنی را شرح داده‌بودند.[۹] در یونان باستان عقیده بر این بود که نور از چشم به سمت اشیاء می‌تابد و بازتاب آن باعث دیدن می‌شود. ارسطو و اقلیدس با استفاده از تئوری سوراخ‌سوزنی تلاش کردند خلاف آن نظریه را ثابت کنند؛ آن‌ها در پشت دوربین‌های سوراخ‌سوزنی صفحه‌ای نیمه‌مات قرار می‌دادند تا تصویر بازتاب‌شدهٔ روی آن با چشم دیده شود.[۱۰] در سده ششم میلادی، آنتمیوس در آزمایش‌های خود از دوربین تاریکخانه‌ای استفاده کرد.[۱۱]

ابن هیثم تئوری دوربین سوراخ سوزنی را گسترش داد و در مشاهدات خورشید گرفتگی خود از وسیله‌ای به نام «جعبه تاریک» استفاده کرده بود.[۱۲] او برای نخستین‌بار از دوربین سوراخ سوزنی و دوربین تاریکخانه‌ای در آزمایش‌هایش جهت بررسی خواص نور پرداخت.[۱۳] آلبرتوس ماگنوس[پانویس ۲] در سده سیزدهم میلادی نیترات نقره[۱۴] و ژرژ فابریسیوس[پانویس ۳] نقره کلرید را کشف کرد.[۱۵] و دانیل باربارو[پانویس ۴] در سال ۱۵۶۸ میلادی نحوهٔ عملکرد دیافراگم و کارکرد عدسی در دوربین تاریکخانه‌ای را شرح داد.[۱۶] ویلهلم هومبرگ[پانویس ۵] در سال ۱۶۹۴ میلادی توضیح داد که نور چگونه برخی از مواد شیمیایی را تاریک می‌کند[۱۷] و در سال ۱۸۰۲ میلادی توماس وجوود[پانویس ۶] انگلیسی توانست بر روی سطح‌های حساس شده با نیترات نقره تصویر شفافی به دست آورد.[۱۸]

اتاق تاریک منجر به تکامل عکاسی و پیدایش دوربین عکاسی شد. اتاق تاریک عبارت از اتاقی بدون پنجره است که به جز روزنه‌ای که بر یکی از دیوارهای اتاق تعبیه شده، هیچ نوری به آن وارد نمی‌شود. تصاویر یا چشم‌اندازهای روبه‌روی روزنه به صورت وارونه بر دیوار روبرویش بازتاب می‌یابد که قابل دیدن است. بعضی از نگارگران از تصاویر بازتاب یافته به عنوان الگوی نقاشی استفاده می‌کردند. بعدها این اتاق تاریک در ابعاد کوچک‌تر تبدیل شد به دوربین عکاسی شد یعنی در برابر روزنه‌ای که وجود داشت مادهٔ حساس به نور قرار می‌دادند تا تصاویر بازتابش یافته، ثبت و ضبط شوند.[۱۹]

نخستین عکس ثبت‌شده در تاریخ توسط ژوزف نیسه‌فور نیپس.

نخستین تصویر لیتوگرافی نوری در سال ۱۸۲۲ میلادی توسط مخترع فرانسوی، ژوزف نیسه‌فور نیپس[پانویس ۷] تولید شد اما در هنگام رونوشت‌برداری از بین رفت.[۲۰] اما نیپس در سال ۱۸۲۶ دوباره توانست عکسی دائمی از طبیعت به نام اصطبل و کبوترخانه را خلق کند.[۲۱] ولی زمان نوردهی این عکس هشت ساعت بود که زمان بسیار درازی است، و مشکل دیگر هم این بود که تصویر نگاتیو بود یعنی هرچه سفید بود را سیاه هرچه سیاه بود را سفید نشان می‌داد. به همین دلیل او به دنبال یافتن فرایند بهتری بود و با همکاری لوئی داگر،[پانویس ۸] آزمایش‌هایی را بر ترکیبات نقره براساس یافته‌های یوهان هاینریش شولتز[پانویس ۹] در سال ۱۸۱۶ میلادی انجام دادند؛ در آن سال شولتز مشاهده کرد که مخلوطی از نیترات نقره و گچ در مقابل نور، تیره می‌شوند.[۲۲]

منبع مطلب : fa.wikipedia.org