دانه روغنی کوچکی که از آن روغن میگیرند

دانه روغنی کوچکی که از آن روغن میگیرند را از سایت نکس 100 دریافت کنید.

دانه‌های روغنی

دانه‌های روغنی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

دانه‌های روغنی، به منظور استخراج روغن از دانه آن‌ها پرورش می‌یابند؛ ولی به‌عنوان منبع باارزش پروتئین نیز مطرح هستند و بقایای محصول بعد از روغن‌کشی بدین منظور بکار می‌رود. هم روغن و هم کنجاله به‌همان اندازه اهمیت داشته و احتیاج به‌تجزیه‌های ویژه دارند که دقت در خلوص دانه رقم (کولتیوار) اهمیت دارد. ناخالصی بسیار کمی با سایر مواد ژنتیکی ممکن است کیفیت روغن به‌دست آمده را بشدت پایین آورده یا کنجاله تولیدی از آن‌ها حاوی مواد سمی باشد؛ بنابراین پرورش‌دهندگان بذر می‌بایست دقت ویژه‌ای برای جلوگیری از آمیزش یا آلودگی منابع نامناسب گرده داشته‌باشند.

دانه‌های کرچک.

دانه‌های روغنی کلزا و خردل[ویرایش]

کلمی‌ها[۱] دارای پراکندگی گسترده‌تری می‌باشند. این جنس دانه‌های روغنی اصلی را در اقلیم‌های معتدل اروپا و آمریکای شمالی تشکیل داده و همچنین در آسیا و آفریقا نیز کشت و کار می‌شوند؛ ولی در سرزمین‌های مرطوب گرمسیری رشد مناسبی ندارند. دو نوع دانه روغنی کُلزا وجود دارد: یکی کلزای سوئدی و کلزای معمولی است. در هر دو گونه رقم‌های پاییزه و بهاره وجود دارد، ولی به‌طور کلی کلزای سوئدی اکثراً در پاییز کشت و کار می‌شود و کلزای معمولی در بهار کشت می‌شود. هر دو گونه نیز رقم‌های علوفه‌ای دارند که اساساً پرورش بذر آن‌ها مشابه رقم‌های دانه روغنی می‌باشد. البته نیاز به خلوص رقم در علوفه‌ها از اهمیت کمتری برخوردار است. هر دو قسم کلزا در نیازهای پرورش بذرشان مشابه هستند. به جز اینکه مقدار دگر گنشی در کلزای معمولی بیشتر از کلزای سوئدی است.

در شبه قاره هند مناطق مخصوصی وجود دارد که خردل قهوه‌ای به منظور روغن‌کشی کشت می‌شود. در بیشتر مناطق معتدل این گیاه به عنوان خردل کشت شده و همراه با خردل سفید برای پرورش دانه همانند بذر کلزا کشت می‌شود. خردل سفید به مقدار زیادی دِگَرگُشَن است.

کوبیدن محصول ردیف شده هنگامی آغاز می‌شود که درصد رطوبت بذر به کمتر از ۱۴ درصد رسیده باشد. خشک کردن (معمولاً با دیکوات) در مرحله دیرتر از مرحله درو کردن و ردیف کردن انجام می‌گیرد. البته احتمال جوانه زدن بذرهای برداشت شده وجود دارد و این روش به‌طور کلی برای محصولات بذری توصیه نمی‌شود. با وجود این گاهی در مزرعه با علف هرز زیاد، به کار می‌رود. برداشت مستقیم با کمباین وقتی انجام می‌شود که رنگ گیاه عوض شده و رنگ بذر تیره باشد، محتوی رطوبت بذر باید ۱۴ درصد یا کمتر باشد و بذرها در این رطوبت سخت شده‌اند. کمباین باید کاملاً درزگیری شود تا از پرش بذر از طریق درز و شکاف‌هایی که برای بذرهای بزرگتر مهم نیستند جلوگیری شود.

گونه‌ها و نام‌های عمومی[ویرایش]

کلزای سوئدی کلزا خردل قهوه‌ای خردل سفید

خلوص رقم‌ها خصوصاً در خردل‌ها و منداب‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. روغن کلزا معمولاً حاوی اسید اروسیک است که در رقم‌های جدید تا حد قابل توجهی مقدار آن کاسته شده و به حدی رسیده که زیان‌آور نمی‌باشد. کنجاله نیز پس از روغن‌کشی حاوی گلوکوزینولات است که برای دام‌ها خطرناک می‌باشد و بعضی از رقم‌ها حاوی مقدار کمتری از این ماده می‌باشند. رقم‌های خردل، تندی ویژه‌ای به ادویه می‌دهند

طبقه‌بندی رقم‌ها[ویرایش]

توضیحات فقط در مورد کلزای سوئدی می‌باشد:

فصل کاشت :...... بهاره، پاییزه، هر دو فصلمیزان اسید اروسیک دانه :...... ۲ درصد یا کمتر، بیشتر از ۲ درصدزمان گل دادن () :...... خیلی زود، زود، متوسط، دیر، خیلی دیر

ویژگی اصلی در شناسایی رقم‌ها[ویرایش]

توسعه قطعات (لب‌ها) در برگ :... وجود ندارد، خیلی ضعیف، ضعیف، متوسط، قوی، خیلی قویطول ساقه اصلی :.... کوتاه، متوسط، بلندرنگ گلبرگ‌ها :.... زرد کمرنگ، زرد، نارنجی

محصول بذری[ویرایش]

قرنطینه:

کلزای سوئدی معمولاً خود گشن است، ولی افزایش کندوی زنبور عسل در داخل مزرعه بذری در آزمایش‌هایی باعث افزایش عملکرد شده‌است. خردل قهوه‌ای نیز مقدار زیادی خود گشن است. از طرف دیگر کلزا و خردل سفید مقدار زیادی دگر گشن است. به علت نیاز به حفظ خلوص کولتیوار و پرهیز از ناخالصی بین کولتیوارهای مختلف روغن، معمولاً فاصله قرنطینه مناسب توصیه می‌شود. قرار دادن کندوهای زنبور عسل در زمان گلدهی سودمند بوده و در هر هکتار ۷ تا ۱۰ کندو توصیه می‌شود.

کشت قبلی:

بذرهای کلمی‌ها در خاک دارای عمر طولانی بوده و مراقبت زیادی جهت جلوگیری از رشد گیاهان خودرو در مزرعه بذری لازم است. چنین گیاهانی به عنوان یک منبع اختلاط در بذر برداشت شده محسوب می‌شوند و ممکن است باعث دگر گرده‌افشانی و ایجاد خسارت‌های بعدی شوند. برای نسل‌های اولیه تکثیر، فاصله ۵ سال بین کشت کلمی‌ها توصیه می‌شود و برای نسل‌های بعدی حداقل سه سال فاصله لازم است. از آنجا که دانه‌های روغنی منداب و خردل برای روغن کشی پرورش می‌یابند برای جلوگیری از ریزش بذر باید سریعاً از کشتزار خارج شوند. در واقع توصیه می‌شود که کلیه کلمی‌ها و گونه‌های نزدیک به آن حتی اگر برای تولید علوفه و سبزیجات پرورش می‌یابند از مزرعه خارج شوند؛ زیرا علاوه بر مشکل ریزش بذر احتمال طغیان بیماری‌ها در خاک وجود دارد.

علف‌های هرز مشکل ساز:

خردل وحشی و ترب وحشی دو علف هرزی هستند که بذرشان شبیه به بذرهای منداب و خردل می‌باشند. خردل سیاه نیز گاهی به عنوان گیاه زراعی کشت می‌شود، ولی در بعضی مناطق به عنوان علف هرز مطرح است. هر سه علف هرز یاد شده به راحتی ریزش بذر دارند و جدا نمودن آن‌ها از داخل محصول بذری بسیار مشکل می‌باشد. تعدادی از علف کش‌ها وجود دارند که می‌توانند قبل و بعد از سبز شدن مورد استفاده قرار گیرند، ولی کاربرد آن‌ها باید با دقت فراوان باشد و باید در نواحی رشد محصول با توصیه متخصصین مصرف شوند. بهتر است که زمین پاکیزه برای محصول بذری انتخاب شود. علف هرز دیگری که جدا کردن بذرش از داخل براسیکاها مشکل است شیر پنیر (Galium aparine)می‌باشد که در منداب سوئدی بعد از سبز شدن، با مصرف کاربتامید قابل کنترل است.

کاشت و داشت محصول:

نیازهای محصول بذری مشابه محصول پرورش یافته برای دانه روغنی است. پرورش بذر منداب علوفه ای نیز مشابه منداب روغنی می‌باشد.

سرکشی از محصول بذری:

منبع : fa.wikipedia.org

آشنایی با مهم‌ترین دانه‌های روغنی و فواید هریک از آن‌ها برای بدن

دانه‌های روغنی، به دانه‌هایی گفته می‌شود که برای روغن گیری پرورش می‌یابند. این دانه‌های به عنوان منبع غنی پروتئین، فیبر و ویتامین شناخته می‌شوند و به همین دلیل از روغن‌های حیوانی گران‌تر هستند.

۲۳:۴۵ - ۳۰ دی ۱۳۹۸ ۷۲۱۵۷۷۱

وب‌گردی خواندنی‌ها نظر دادن اشتراک گذاری دانلود PDF

آشنایی با مهم‌ترین دانه‌های روغنی و فواید هریک از آن‌ها برای بدن

دانه‌های روغنی، به دانه‌هایی گفته می‌شود که برای روغن گیری پرورش می‌یابند. این دانه‌های به عنوان منبع غنی پروتئین، فیبر و ویتامین شناخته می‌شوند و به همین دلیل از روغن‌های حیوانی گران‌تر هستند.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، دانه‌های روغنی، به دانه‌هایی گفته می‌شود که برای روغن گیری پرورش می‌یابند. این دانه‌های به عنوان منبع غنی پروتئین، فیبر و ویتامین شناخته می‌شوند و این به همین دلیل از روغن‌های حیوانی گران‌تر هستند.

دانه‌های روغنی خواص زیادی هم دارند و می‌توان آن‌ها را به صورت خام و پیش از روغن کشی استفاده کرد. سیاه‌دانه، شاه‌دانه، کنجد، تخمه‌ی آفتاب‌گردان، جوانه‌ی گندم و... تعدادی از این دانه‌ها هستند.

این دانه‌های منابع خوب پروتئین و فیبر هستند و می‌توان آن‌ها را جایگزین روغن‌های حیوانی کرد. در ادامه به بررسی چند دانه‌ی مفید می‌پردازیم:

دانه‌های کنجد

این دانه‌های ریز و قهوه‌ای رنگ مدتی است که جای خود را در سفره‌ی ایرانیان یافته‌اند. دانه‌های کنجد از دیرباز روی نان‌های بربری و سنگک قرار داشتند، اما اکنون می‌توانید از کنجد بر روی سالاد، خوراک و حتی به عنوان ته‌دیگ استفاده کنید. دانه‌های کنجد دارای اسید‌های چرب مفید هستند که باعث کاهش کاسترول بد خون می‌شوند.

تخم کدو

این دانه‌ها در اکثر مواقع نادیده گرفته می‌شوند و به دور انداخته می‌شوند، اما به شما پیشنهاد می‌کنیم که یکبار آن‌ها را تفت دهید و از مزه‌ی فوق العاده‌ی آن‌ها شگفت زده شوید. تخم کدو منبع غنی منیزیم است.

شاه‌دانه

هنگامی که نام شاهدانه به میان می‌آید، همه به یاد دوران تحصیل و مدرسه می‌افتند، آن زمانی که شاهدانه به عنوان یک میان وعده‌ی مغزی استفاده می‌شد. این دانه‌های کوچک منابع پروتئین و امگا سه هستند. بهتر است برای داشتن زندگی سالم‌تری همین امروز شاه‌دانه را وارد برنامه‌ی غذایی خود کنید.

تخمه آفتابگردان

تخمه‌ی آفتابگردان بیشتر خوانندگان را یاد مسابقات فوتبال می‌اندازد. به این معنی که هرگاه مسابقه‌ی مهمی در حال برگزاری باشد بازار تخمه آفتاب‌گردان گرم‌تر از همیشه است. تخمه‌ی آفتاب‌گردان منبع غنی پروتئین و کلسیم است و استفاده از آن در برنامه‌ی غذایی روزانه می‌تواند شما را به زندگی سالم‌تری هدایت کند.

دانه‌های زیره

زیره یکی از قدیمی‌ترین پیاهان دارویی است و بهترین نوع آن هم در کرمان تولید می‌شود. دانه‌های زیره برای درمان اختلالات معده مفید هستند و برای تسکین آنفولانزا هم به کار می‌روند.

دانه‌های روغنی به طور خاص برای تقویت سیستم ایمنی بدن مفید هستند. این دانه‌ها امروزه به شکل روغن هم فرآوری می‌شوند. دانه‌های روغنی به طور کلی بخشی از خشکبار و آجیل به حساب می‌آیند. منظور از خشکبار دسته‌ای از میوه‌های خشک شده و برخی مغز دانه‌های هستند که به روش‌های مختلفی استفاده می‌شوند. خشکبار شامل پسته، بادام، فندق، گردو، کشمش، کشمش سبز، برگه زردآلو، برگه آلو، برگه آلوچه، برگه آلبالو، خرما، انجیر خشک و... است. جالب است بدانید که واژه‌ی خشکبار در تقابل با واژه‌ی تره بار به کار می‌رود. آجیل واژه‌ای است که به نوعی با خشکبار مترادف است. اما آجیل به مخلوطی از خشکبار گفته می‌شود که بنا بر سلایق گوناگون باهم ترکیب میشوند و نام‌های مختلفی را به خود می‌گیرند.

جالب است بدانید که آجیل از دیرباز جزئی از فرهنگ ایرانیان بوده است و به نوعی نماد فرهنگی کشور ما است. به همین دلیل است که در مهم‌ترین مراسم و جشن‌های ایرانی مانند شب یلدا، نوروز و مراسم عقد آجیل وجود دارد. اما بهترین روش نگهداری آجیل چیست؟ با وجود اینکه آجیل‌ها در دسته‌ی خشکبار قرار دارند، اما نباید آن‌ها را برای مدت طولانی نگه داشت. بهترین زمان مصرف آجیل یک الی دو هفته است در صورتی که می‌خواهید آن‌ها را برای مدت طولانی‌تری نگهداری کنید، لازم است که آن‌ها را در ظروف در بسته بریزید و در فریزر قرار دهید. با استفاده از این روش می‌توانید برای حدود یک سال آجیل را نگهداری کنید. بهترین مراکز تهیه آجیل بدون شک خشکبار فروشی‌ها هستند.

دسته‌ی دیگر غذایی که نقش مهمی در سفره‌ی ایرانیان دارد خشکبار و میوه‌های خشک است، اگرچه که استفاده از آن‌ها چند سالی است به دلایل گوناگون کمتر شده است، اما همچنان مواد مقوی و ویتامین‌های زیادی از این مواد غذایی به افراد می‌رسد.

وسعت و تنوع آب و هوایی در کشور پهناور ایران سبب شده است که بیش از هشت هزار گونه‌ی گیاهی و میوه در آن پروش بیاید. این تنوع فوق العاده سبب شده است که در طب سنتی و عطاری یکی از مشاغل قدیمی در ایران شناخته شود. ایرانیان از ابتدای تاریخ علاوه بر این که پژشکان حاذقی مانند ابن سینا داشتند، در طب سنتی هم بسیار پیشرفته بوده‌اند. امروزه هم در برخی از روستا‌های ایران افرادی وجود دارند که می‌توانند با استفاده از گیاهان دارویی معجزه کنند و بیماران بد حال را خوب کنند. با وجود اینکه عموما بر پایه‌ی خرافات گذاشته می‌شود، اما ثابت شده است که استفاده از گیاهان دارویی بدون شک مفید‌تر از استفاده از مواد شیمیایی است، و تنها علت شهرت دارو‌های شیمیایی هم عملکرد سریع و سهولت استفاده‌ی آن‌ها است که به راحتی از طریق یک عطاری معتبر قابل تهیه هستند..

خواص دارویی و درمانی گیاهان بر هیچ‌کسی پوشیده نیست و ایرانیان سال‌هاست که از گیاهان برای درمان استفاده می‌کنند. خواص برخی از این گیاهان آن‌قدر زیاد است که لازم است در هر خانه‌ای وجود داشته باشد و در ادامه به تعدادی از این مواد اشاره می‌کنیم که لازم است در خانه داشته باشید.

منبع : www.yjc.news

دانه‌های روغنی و تولید روغن

روغن و چربی پس از قند‌ مهم‌ترین منبع تأمین‌کننده انرژی سلول‌های بدن است. میزان مناسب مصرف روغن،...

دانه‌های روغنی و تولید روغن

6 سال پیش ( 1394/7/1 )

پدیدآورنده : بابک جمالی

روغن و چربی پس از قند‌ مهم‌ترین منبع تأمین‌کننده انرژی سلول‌های بدن است. میزان مناسب مصرف روغن، تضمین‌کننده سلامت و امنیت غذایی است. توصیه شده است که در حدود 10 درصد یا کمتر از میزان انرژی مورد نیاز بدن در روز از منابع چربی اشباع شده و 20 تا 35 درصد انرژی روزانه از چربی اشباع نشده تأمین شود. دانه‌های روغنی یا گیاهان یك ساله مانند سویا، ذرت، پنبه، بادام‌زمینی و همچنین منابع دیگر گیاهی چندساله مانند نخل روغنی، زیتون و نارگیل بزرگ‌ترین منبع تأمین‌کننده روغن‌های گیاهی یا نباتی هستند. با توجه به اهمیت دانه‌های روغنی، کشت و پرورش آنها نیز از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و در تمام دنیا سطح زیر کشت گسترده‌ای دارند.

مهم‌ترین منابع گیاهی که برای تولید روغن استفاده می‌شوند و همچنین میزان روغن آنها شامل موارد زیر است: سویا و تخم پنبه (18 تا 20 درصد)، زیتون (25 تا 30 درصد)، دانه گلرنگ (30 تا35 درصد)، دانه آفتابگردان (35 تا 45 درصد)، کانولا یا کلزا (40 تا 45 درصد)، بادام‌زمینی (40 تا 45 درصد)، نخل روغنی یا پالم (45 تا 50 درصد)، دانه کنجد (50 تا 55 درصد) و نارگیل (65 تا 68 درصد). میزان تولید انواع روغن‌های گیاهی در دنیا طی یک دهه و نیم گذشته رشد قابل توجهی نشان می‌دهد به‌عنوان مثال میزان روغن آفتابگردان تولیدی در سطح جهانی در ابتدای قرن 21 در حدود 9 میلیون تن بوده، آمار سال 2015 نشان‌دهنده رشد 68 درصدی تولید این روغن است، تولید روغن سویا و کلزا تقریباً دو برابر شده است و تولید روغن پالم طی 15 سال گذشته 2/6 برابر افزایش یافته است.

از دیدگاه سلامت آدمی، روغن‌ها را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد: مناسب، متوسط و مضر. روغن‌های بذر کتان، کلزا، سویا و زیتون در دسته اول جای می‌گیرند، روغن‌های آفتابگردان، ذرت و بادام‌زمینی متوسطند و روغن‌های پنبه‌دانه، نارگیل و پالم به علت میزان بالای چربی‌های اشباعی که دارند در دسته روغن‌های مضر جای می‌گیرند. البته توجه به این نکته مهم است که مصرف زیاد روغن‌های مفید هم سبب آسیب و مشکلات سلامتی می‌شود. استحصال روغن از منابع گیاهی و دانه‌های روغنی از هزاران سال پیش انجام می‌گرفته است. تولید روغن زیتون هم به حدود 3 هزار سال پیش از میلاد باز می‌گردد. ژاپنی‌ها و چینی‌های 2000 سال پیش از میلاد مسیح نخستین کسانی بودند که روغن سویا را استخراج کردند. در زمان‌های دور، از آفتاب یا حرارت آتش برای بیرون کشیدن روغن استفاده می‌کردند. روش‌های اولیه استخراج روغن بیشتر شامل جوشاندن دانه‌های روغنی و جمع‌آوری روغن از سطح آب بوده است.

تولید برخی از روغن‌ها نسبتا جدید است؛ روغن آفتابگردان از اوایل قرن بیستم تولید شد، همچنین روغن هسته انگور یا تخم هندوانه هم نسبتا جدید هستند. به‌هرحال در طول زمان روش‌های تولیدروغن پیشرفته شدند و بر کارایی آنها افزوده شد. روش‌های سنتی جوشاندن و استفاده از پرس‌های دستی تنها می‌توانست حدود 10درصد روغن موجود در بقایای گیاه یا دانه‌ها را بیرون بکشد درحالی‌که امروزه با استفاده از روش‌های مدرن شامل استخراج با کمک حلال‌ها 95 تا 98 درصد روغن موجود استحصال می‌شود.

برای تهیه روغن گونه‌های مختلف روش‌های اختصاصی متفاوت وجود دارد. به‌عنوان مثال مراحل روغن‌کشی از دانه‌های لوبیایی‌شکل سویا به این صورت است؛ سیلو کردن و کاهش رطوبت دانه‌ها به کمک حرارت، حذف ضایعات خارجی و تمیزکردن، خرد کردن دانه‌ها به کمک آسیاب و پختن دانه‌ها در دمای 60 تا 90 درجه سانتی‌گراد و در نهایت استخراج روغن به کمک حلال (هگزان). روغن آفتابگردان و کلزا هم به‌صورت زیر تهیه می‌شود؛ تمیز کردن و بوجاری دانه‌ها، پوست‌گیری، خرد کردن دانه‌ها به کمک آسیاب و پختن دانه‌ها در 80 درجه سانتی‌گراد، پرس اولیه (در این مرحله میزان روغن دانه‌ها از حدود 40 درصد به حدود 16 تا 20 درصد می‌رسد یا به عبارت دیگر نصف روغن موجود در دانه استحصال می‌شود) ودر نهایت استخراج باقیمانده روغن به کمک حلال.

ضایعات کمی و کیفی دانه‌های روغنی کشور در حدود 13 درصد است که از دلایل عمده آن موارد زیر است:

عدم وجود تهویه مناسب در سیلو‌های نگهداری دانه‌های روغنی، جدا نکردن ذرات خارجی همراه دانه‌ها قبل از ورود به سیلو، عدم کنترل رطوبت دانه‌ها در مراحل مختلف فرآوری، عدم مطابقت حلال‌های موجود برای استخراج روغن با استاندارد‌های بین‌المللی، فرسودگی ماشین‌آلات و دستگاه‌های خط تولید، عدم وجود منابع مالی برای خرید به‌موقع دانه‌ها، عدم حمایت لازم از بخش‌خصوصی و نبود رقابت کافی. ارائه تسهیلات مناسب جهت نوسازی، اصلاح ساختار یا ایجاد مراکز مجهز با توجه به موارد یاد شده و اجرای سیستم‌های کنترل کیفیت HACCP و ISO 2002 در واحد‌های فرآوری می‌تواند به حل پاره‌ای از مشکلات کمک کند.

* کارشناس کشاورزیبرچسب ها : اخبار امروز کشاورزی یادداشت اختصاصیلینک کوتاه صفحه : www.forsatnet.ir/u/IwzZpNyTبه اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی :نظرات :

منبع : www.forsatnet.ir