ادامه جمله بعضی از کارهای بچه ها باعث میشود که

ادامه جمله بعضی از کارهای بچه ها باعث میشود که را از سایت اسکرین لند دریافت کنید.

عباراتی که هرگز نباید به کودک بگویید

رابطه کودک و والدین یک رابطه پیچیده اما در ظاهر ساده است. کلمات و عباراتی که والدین به زبان می‌آورند ناخودآگاه می‌توانند گاهی بسیار آسیب‌زننده باشند.

عباراتی که هرگز نباید به کودک بگویید

۱۳۹۹/۰۴/۲۰ ۱۹:۴۰:۳۵ |

خانه | اجتماعی | آسیب های اجتماعی | کد خبر: ۱۰۲۷۲۰۶ ارسال به دیگران |

رابطه کودک و والدین یک رابطه پیچیده اما در ظاهر ساده است. کلمات و عباراتی که والدین به زبان می‌آورند ناخودآگاه می‌توانند گاهی بسیار آسیب‌زننده باشند.

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ از آنجا که ما همیشه نمی‌توانیم کودکان خود را نسبت به کلماتی که در محیط پیرامون خود در معرض آن قرار می‌گیرند محافظت کنیم، اما می‌توانیم مطمئن باشیم کلماتی که خودمان در زمان صحبت کردن استفاده می‌کنیم پرروش‌دهنده، حمایت‌کننده و سرشار از عشق و محبت هستند نه مخرب و آزاردهنده.

همان طور که کودکان بزرگ می‌شوند، بیشتر تاثیرپذیر و شنوا هستند. جملاتی که ما آنها را معرض آن قرار می‌دهیم بیشتر شبیه چیزی هستند که با خودشان همیشه حمل می‌کنند؛ گاهی چند ماه و گاهی یک عمر. در واقع آنها بار حرف‌های ما را مدتی بر دوش خود خواهند کشید. بنابراین، آگاهی و اطلاع از حرف‌هایی که به کودکان خود می‌زنیم بسیار اهمیت دارد زیرا باید اطمینان حاصل کنیم که با حرف‌هایمان به جان کودک خود زخم‌هایی نزنیم که مدت‌ها التیام نیابند یا تا آخر عمرش ماندگار باشند.

شیوه صحبت کردن ما با فرزندان بر شیوه نگرش آنها به جهان پیرامون و حتی خودشان تاثیر می‌گذارد. بنابراین، عقل سلیم حکم می‌کند که ما با آنها به شیوه سالم و با رفتار مناسب با آنها حرف بزنیم تا به آنها کمک کنیم بزرگ شوند و بدانند که حامی آنها هستیم و عمیقا دوستشان داریم.

در این مطلب عباراتی را می‌خواهیم به شما بگوییم که اگر می‌خواهید آسیب روحی به فرزندان خود نزنید، هرگز نباید به آنها بگویید. با ما همراه باشید.

۱- نباید گریه کنی

وقتی به کودک می‌گوییم دست از گریه کردن بردارد باعث می‌شود آنها حس کنند در مورد ابراز احساسات خود اشتباه می‌کنند. هر چقدر هم که برای والدین سخت و آزاردهنده باشد اما این باعث نمی‌شود کودک شما به دلیل انجام کاری که کودکان طبیعتا انجام می‌دهند از نظر شما یا دیگران اهریمن جلوه کند. در واقع، وقتی شما به فرزندتان می‌گویید گریه نکند،  احساسات او را بی‌ارزش جلوه می‌دهید.

به جای این که بگویید گریه نکند، به او بگویید «موضوع چیست و چرا داری گریه می‌کنی» اما نه به روش خشمگینانه و عصبانی.

کودک شما در این حالت سعی می‌کند با شما ارتباط برقرار کند و احساساتش را با شما در میان بگذارد. او سعی می‌کند در آینده نیز اگر مشکلی برایش پیش آمد، اول به شما بگوید.

۲- هر کاری برایت انجام می‌دهم

با این که حقیقت دارد پدر و مادرها برای فرزندشان کارهای زیادی انجام می‌دهند اما این که همیشه این موضوع را به یاد آنها بیندازیم باعث می‌شویم آنها فکر کنند بار سنگینی بر دوش شما هستند تا این که دوستشان داشته باشیم. معمولا این جمله در زمان‌هایی گفته می‌شود که می‌خواهیم به بچه‌ها منظم بودن را یاد بدهیم اما گفتن چنین چیزی کمی حالت خصمانه دارد.

به جای این که بگویید من هر کاری برایت انجام می‌دهم یا انجام داده‌ام، بهتر است بگویید من کارهای زیادی برایت انجام می‌دهم زیرا تو را دوست دارم و خوشحال می‌شوم که تو هم برایم انجام دهی.

۳- کارت خوب بود اما بهتر هم می‌توانست باشد

اول از همه باید بگوییم که از هر تعریف و تمجیدی که به دنبالش کلمه اما یا ولی داشته باشد بپرهیزید زیرا معنی خود تعریف را از بین می‌برد. موفقیت‌های کوچک را جشن بگیرید تا به فرزند خود انگیزه بدهید مدام به کار خوبش ادامه دهد. استفاده از کلمه اما می‌تواند در او این حس را ایجاد کند که واقعا شما به او افتخار نمی‌کنید و تلاش او به قدر کافی نیست. همین شیوه تعریف و تمجید همراه با اما و اگر، قطعا می‌تواند بیشتر از خوب بودن، آسیب‌رسان باشد.

به جای این، می‌توانید بگویید کارت خوب بوده و من به تو افتخار می‌کنم. شرط می‌بندم اگر ادامه دهی بهتر و موفق‌تر خواهی شد.

۴- آن را نخور و گر نه چاق می‌شوی

این جمله یک نه محکم و قاطع است! این کار به کودکان یاد می‌دهد که بیش از اندازه نگران بدن خود شوند و ممکن است از دوستان و همسن و سال‌های خود برای خوردن چیزهای خاص سؤال کنند. تصویر بدن یک چیز بسیار شخصی و حساس است و ایجاد این نگرش نسبت به آن در سن‌های آسیب‌پذیر بسیار مضر است.

به جای آن می‌توانید بگویید من فکر نمی‌کنم خوردن این چیز ایده خوبی باشد زیرا برای سلامت شما خوب نیست.

۵- آنقدرها هم چیز مهمی نیست که بزرگش می‌کنی یا مثل بچه رفتار نکن!

این هم یکی از عبارت‌های بدی است که احتمال دارد به کودک خود در زمان ناراحتی بگویید. با این کار احساسات فرزند خود را بی‌ارزش جلوه می‌دهید و باعث می‌شود آنها برای صحبت کردن با شما احساس راحتی نکنند. کودکان باید در مورد ابراز احساسات خود احساس راحتی کنند و این که به آنها گفته شود آنقدرها هم موضوع مهمی نیست که بزرگش می‌کنی، باعث می‌شود آنها از خودشان سؤال بپرسند.

به جای این، به آنها بگویید به من بگو چه حسی داری و چرا چنین حسی در تو ایجاد شده است؟

با گفتن این جمله، در واقع می‌توانید کودک خود را بفهمید و درک کنید و به او اجازه بدهید بداند که هر زمان نیاز به صحبت کردن با کسی دارید، شما آنجا حضور دارید.

۶- باید ۱۰۰ بار این را تکرار کنم؟

این یک عبارت کلاسیک است. وقتی این جمله را به کودک خود می‌گویید، الزاما به او نق یا غر می‌زنید که چقدر نیاز به گوشزد کردن دارد و در واقع این شیوه درست نیست.

به جای این، به او بگویید قبلا هم این جمله را گفته ام اما می‌شود لطفا ….؟

با این روش کودک شما حس می‌کند باید تبعیت و اطاعت کند و لازم نیست شما بارها جمله خود را از همان اول تکرار کنید.

۷- دختر/پسر بزرگ که این کارها را نمی‌کند

یک نمونه بارز از این جمله وقتی است که می‌گوییم دختر/پسر بزرگ که گریه نمی‌کند! و ممکن است بعد از بگوییم گریه کار بچه‌هاست. چه گریه کردن باشد و چه کار دیگری که باعث شده شما این جمله را بر زبان بیاورید، بگذارید بچه‌هایتان بچه بمانند. اگر کودک شما کاری می‌کند که شما خوشتان نمی‌آید، نباید از سن آنها به عنوان یک بهانه استفاده کنید.

منبع : www.borna.news

۷ رفتار اشتباه والدین که باعث می‌شود بچه‌ها بی‌ادب بار بیایند

هر چیزی که کودک در سال‌های اولیه‌ی زندگی می‌آموزد، زمینه‌ساز رفتار او در آینده خواهد بود. کودکان با دقت به رفتار بزرگترها توجه می‌کنند و همان رفتار را به دیگران نشان می‌دهند. بنابراین شما تعیین می‌کنید کودک‌تان طوری بار بیاید که همه از ادب او تعریف کنند یا به دلیل بی‌ادب‌بودنش از او دوری کنند.

۷ رفتار اشتباه والدین که باعث می‌شود بچه‌ها بی‌ادب بار بیایند

بهاره رضاجو به‌روزرسانی: تیر 1397 ۶ دقیقه

سلامت و تربیت کودک

۱اشتراک‌گذاری

سال‌های اولیه‌ی زندگی یک کودک، مهم‌ترین دوران زندگی او هستند. هر چیزی که او در این سال‌ها می‌آموزد، زمینه‌ساز رفتار او در آینده خواهد بود. بی‌تردید، مهم‌ترین آموزگاران کودک در این دوران، پدرومادرش (یا هر کسی که از آنها مراقبت می‌کند) هستند. کودکان با دقت به رفتار بزرگترها توجه می‌کنند و همان رفتار را مانند یک آینه به دیگران نشان می‌دهند. بنابراین این شما هستید که تعیین می‌کنید کودک‌تان طوری بار بیاید که همه از ادب و شخصیت او تعریف کنند یا به‌دلیل بی‌ادب‌بودنش از او دوری کنند. البته والدین همیشه می‌کوشند در تربیت فرزندان خود کوتاهی نکنند، اما گاهی بعضی از رفتارهای آنان اگرچه از روی خیرخواهی است، اما نتایج معکوسی دارد. در این مقاله با ۷ رفتار اشتباه والدین که سبب می‌شود کودکان بی‌ادب بار بیایند، آشنا می‌شوید.

راهنمای مطالعه نمایش

حتما بخوانید:

رفتار با نوجوانان؛ ۸ توصیه تربیتی برای ایجاد ارتباط بهتر با نوجوانان

کودک یک ساله و مراحل رشد فیزیکی و روحی او در یک سالگی

نقش پدر در تربیت فرزند چیست؟

بسیاری از والدین، در مورد درست یا غلط بودن یک رفتار یا عمل مدام به کودک توضیح می‌دهند و به خیال خودشان با این کار به او آموزش می‌دهند. اگر این کودک یک رفتار اشتباه از خودش نشان دهد، اولین جمله‌ای که پدر و مادرها می‌گویند این است: «هزاربار به او تذکر داده‌ام». اما چرا کودک پس از هزار بار گفتن باز هم همان کار اشتباه را تکرار می‌کند؟ اشکال کار کجاست؟

اشکال کار دقیقا اینجاست که اگر هزار بار به کودک بگویید «دروغ نگو» و فقط یک بار خودتان دروغ بگویید، او نه از گفته‌ی شما که از رفتار شما تقلید خواهد کرد. بنابراین قبل از تربیت‌کردن کودک، اول باید مراقب رفتار خودتان باشید.

۱. هرگز از کودک نخواهید به‌خاطر شما دروغ بگوید

رفتار اشتباه: «بگو مامان خونه نیست».

پدرومادرها مدام کودکان را تشویق می‌کنند که صادق و راستگو باشند. بااین‌حال، هنگامی‌که دل‌شان نمی‌خواهد کسی را ملاقات کنند یا با او تلفنی صحبت کنند، از کودک انتظار دارند دروغ بگوید. این کار باعث می‌شود تمام رشته‌هایتان پنبه شود و هر چه در این‌باره به او آموخته‌اید بی‌فایده باشد.

چه کار باید بکنید؟ هنگامی‌که به کودک می‌گویید تلفن را جواب بدهد از او بخواهید حقیقت را بگوید. مثلا از او بخواهید بگوید: «مادرم الان نمی‌تواند با شما صحبت کند. بعدا خودش با شما تماس تماس خواهد گرفت». یا اگر کسی در می‌زند و واقعا نمی‌توانید او را ملاقات کنید، از کودک بخواهید در چنین مواردی بگوید: «لطفا بیرون منتظر بمانید، من نمی‌توانم بدون اجازه‌ی والدین کسی را به داخل منزل راهنمایی کنم».

حتما بخوانید: چگونه می‌توان دروغگویی در کودکان را متوقف کرد؟

۲. هرگز فرزندان‌تان را با یکدیگر مقایسه نکنید

رفتار اشتباه: «چرا نمی‌توانی شبیه خواهرت باشی؟»

مقایسه‌ی فرزندان با یکدیگر یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات پدرومادر است. با این کار از یک‌سو به کودکان نشان می‌دهید که بین آنها فرق می‌گذارید و از سوی دیگر، ممکن است رقابت ناسالمی بین آنها شکل بگیرد که تا سال‌ها بعد ادامه داشته باشد. کودکان شما با یکدیگر تفاوت دارند و در هیچ شرایطی انتظار نداشته باشید شبیه به هم رفتار کنند.

معمولا فرزند اول از نظر باهوش‌بودن یا حرف‌شنوبودن به‌عنوان نوعی معیار رفتاری برای فرزندان دیگر درنظر گرفته می‌شود. این کار کاملا اشتباه است، زیرا فرزندان پس از او نیز احتمالا دارای استعدادها و مهارت‌های دیگری هستند که می‌توانید آنها را تحسین کنید. به‌طور کلی انتظار نداشته باشید کودک‌تان شبیه هیچ‌یک از اعضای خانواده باشد. اگر از رفتار یک فرزند به‌عنوان معیار برای رفتار سایر فرزندان استفاده می‌کنید، نتیجه‌ی مطلوبی نخواهید گرفت.

حتما بخوانید: ۵ راه‌ برای استعدادیابی در کودکان

۳. اجازه ندهید کودک از وجودش احساس گناه کند

رفتار اشتباه: «قبل از اینکه تو به دنیا بیایی، زندگی خیلی آسان‌تر بود».

چطور می‌توانید به یک کودک چنین چیزی بگویید؟ این جمله ممکن است حقیقت داشته باشد، زیرا با تولد هر فرزند، زندگی خانواده‌ها از برخی جهات دشوارتر می‌شود، اما شما نباید هرگز این جمله را به کودکان‌تان بگویید. شما کسی هستید که آنها را به این دنیا آورده‌اید، بنابراین باید مسئولیت آنها را بپذیرید و پدرومادر خوبی برای آنها باشید.

هنگامی‌که احساس خستگی می‌کنید یا بچه‌ها مشکلی به‌وجود آورده‌اند، به‌جای اینکه کاری کنید که احساس گناه کنند، از کلمات محبت‌آمیز برای صحبت با آنها استفاده کنید. مثلا بگویید: «مامان به چند دقیقه سکوت و آرامش نیاز دارد» یا «چند دقیقه به من زمان بدهید تا درباره‌ی مشکل پیش‌آمده فکر کنم.» در این صورت کودکان متوجه می‌شوند که از نظر شما، آنها منبع تمام مشکلات نیستند.

حتما بخوانید: چگونه مشکلات را حل کنیم

۴. کاری نکنید کودک درباره‌ی چیزی احساس گناه کند

رفتار اشتباه: «تو خیلی خودخواه هستی».

به‌یاد داشته باشید کودکان از همان نخستین روزهای تولد، هر چیزی را که از رفتار و اعمال شما می‌فهمند یاد می‌گیرند. اگر با کودک رفتار همدلانه داشته باشید و احساسات او را درک کنید، او نیز همین رفتارها را در پیش خواهد گرفت.

اجازه دهید کودکان ببینند و درک کنند که چه کارهای خوبی برای دیگران انجام می‌دهید، زیرا احتمالا از اعمال شما تقلید خواهند کرد. به‌عنوان مثال، کمک به افراد مسن یا کمک به همسایگان را به آنها نشان دهید. از کلمات مؤدبانه استفاده کنید. اگر با دیگران به‌خوبی رفتار می‌کنند، آنها را تحسین کنید.

۵. نگذارید کودک رفتار حق‌به‌جانب داشته باشد

رفتارهای اشتباه: «وقتی کسی حواسش نیست، از فرصت استفاده کن و برو اول صف بایست.»«فقط به خودت فکر کن. نمی‌خواهد نگران دیگران باشی.»

منبع : www.chetor.com

۱۰ جمله ویرانگر که نباید به کودکان گفت!!

تربیت, کودک, فرزندان, تربیت کودک, کودکان, کودک, عکس کودک, روانشناسی کودکان, نقاشی کودک, کودکان استثنایی, تربیت کودک, تربیت کودکان, رشد کودک, تغذیه کودک

۱۰ جمله ویرانگر که نباید به کودکان گفت!!

مجموعه: روانشناسی کودکان

● با بچه ها چطور حرف بزنیم؟

هنگامی که بچه ها تکلیف خود را در مدرسه جا می گذارند، امکان دارد حتی شمار زیادی از پدران و مادران فهمیده، فرزند خویش را ملامت کنند و بگویند:" تو چقدر نادانی؟" . یا به طور مثال، چنانچه در یک روز تعطیل بچه ها با هم دعوا کنند، ممکن است والدین بردبار نیز از این وضع شگفت زده شوند و بانگ برآورند:" به چه علت بچه های من چنین رفتاری دارند؟!".

احتمال دارد بزرگ کردن بچه، همچون آزمایشی جهت سنجش میزان صبر و استقامت پدر و مادر باشد، ولی این مورد خیلی اهمیت دارد که کاربرد عبارت آزارنده، احتمالا حس عزت نفس بچه را کاهش می دهد. "دونالد کیت"، رایزن روان شناس کودک در دانشگاه پنسیلوانیا، اظهار می دارد: والدین باید بدانند که خشمگین و محروم ساختن بچه از برخی چیزها را باید بدین جهت اعمال کنند که بچه پی برد چه رفتاری باید داشته باشد. به هر حال، پدر و مادر، امکانات روحی روانی ضروری را به منظور مهار موقعیت های گوناگون دارا می باشند."

در مطالب زیر ده مورد از جملات زیان بخشی را که احتمال دارد والدین ابراز دارند و سپس راه کارهای اجتناب از این موقعیت ها را تشریح کرده ایم:

● از چه رو نمی توانی مانند فلانی باشی؟

"ماری" پیوسته تکالیفش را انجام می دهد و دندان هایش را مسواک می زند. لیکن برادرش "بابی"، این گونه نیست و تمام امور را باید به وی یادآور شد. چرا او قادر نیست همانند "ماری" باشد؟

روان شناسان گفته اند که مقایسه صرفا موجب افزایش حسادت بین برادر و خواهر می گردد. به باور یک روانشناس کودک" در صورتی که بچه ای با خواهر یا برادرش یا بچه دیگری مقایسه شود، احتمالا از وی بیزار می گردد."

در عوض مقایسه کردن بچه ها، برای فرزندتان دقیقا مشخص سازید که از او چه می خواهید؟!

اتاق تمیز؟ میز مرتب؟ آن بخش از کردار بچه را که مایلید تغییر کند، به دقت مشخص سازید.

برای فرزندتان تشریح کنید که خوی های نیکو، چه یاری هایی به او می کند. مثلا به او توضیح دهید که عادت انجام به موقع تکالیف، سبب می شود نمرات ممتازی کسب کند و در این حالت نباید دلواپس باشد که تابستان نیز به مدرسه برود. چنانچه بچه متوجه شود که شما میل دارید وی، کردارش را در پاره ای از موارد عوض کند تا بهتر از آنچه هست، بشود، در این صورت یقینا تغییرات فرزندتان را شاهد خواهد بود.

● چرا مانند بچه های خردسال رفتار می کنی؟

رفتار فرزند هفت ساله شما در یک تالار غذاخوری مانند بچه چهارساله است. شما شرمنده می شوید و به وی یادآوری می کنید که به چه دلیل نظیر خردسالان رفتار می کنی؟

پیامد کار چه می شود؟ به بچه اهانت شده و او اکنون با تنفر فراوان، همه نمک را از درون نمکدان بیرون می ریزد!

عوض ناراحت ساختن بچه، بکوشید شرایطی را مهیا سازید که از پس تغییر دادن فرزندتان به طرز دلخواه برآیید. نسبت به رفتار فرزندتان، به نحو غیر مستقیم بازتاب نشان دهید. مثلا می توانید بگویید:" می دانم که دوست داری پیش از رفتن به بستر، تلویزیون تماشا کنی و من مایل نیستم این فرصت را از تو بگیرم، ولی چنان چه تغییر رویه ندهی، نمی گذارم چنین کنی." با این حرف بچه در می یابد که احتمالا آن چیزی را که دوست دارد، از کف می دهد.

● چرا این اندازه ژولیده و نامرتبی؟

فرزندتان، پوشاک نظیف و مرتبی به تن دارد، لیکن درست یک ساعت بعد با یک تی شرت کثیف، شلوار پاره و موهای به هم ریخته جلوی شما حاضر می شود.

انتقاد کردن از بچه، زمینه را برای کشاکش فراهم می سازد. امکان دارد پدرومادر بپرسند، پس ما برای مهار فرزندمان چه باید بکنیم؟ روانشناسان بدین سوال، این سان جواب می دهند:" هنگامی که بچه تصمیم می گیرد با دوستانش بیرون برود، بگذارید هر لباسی را که مایل است، بپوشد لیکن چنان چه با شما برای شام خوردن بیرون می آید، نباید هر لباسی را که می خواهد، بپوشد. فرزندتان باید فرابگیرد که در موقعیت های متفاوت، چه بپوشد. والدین می توانند شیوه صحیح را درباره موضوعات گوناگون به بچه بگویند".

● تو بامزه ترین، قشنگ ترین و زورمندترین بچه دنیایی!

حتی یک لقب مثبت نابجا احتمالا محدودیت بچه شده و مانع می شود که وی خودش را به واقع آن گونه که هست، ببیند و بشناسد. مثلا چنانچه بگویید:" تو از تمام بچه ها، هوشمندتری"، امکان دارد سبب شود که او حس کند، هیچ گاه با شکست روبه رو نمی شود.

از اطلاع خود در مورد استعدادهای فرزندتان برای ترغیب و پیشرفت وی سود بجویید نه این که برچسب شخصیتی به وی بزنید. به عنوان مثال اگر بگویید:" تو با هوشی و من می دانم که اینکار از عهده ات بر می آید" خیلی دلگرم کننده تر و ملایم تر از این است که چنین بگویید:" تو باهوش ترین بچه دنیا هستی" می توانید این مورد را بیازمایید. یقینا برچسب بد زدن به بچه مانند غیب گویی از منش وی عمل می کند. به عنوان مثال اگر به او گفته شود "تنبل"، مایل است حتی تنبل تر اقدام کند زیرا مطمئنش ساخته اید که تن پروری جزو جدانشدنی شخصیت اوست.

پدر و مادر باید بکوشند عوض لقب منفی به کودک دادن، آن چیزی را که به واقع مورد نظرشان است، بر زبان بیاورند. آیا بچه کلا تنبل است؟ امکان دارد او امور روزانه اش را بدون یادآوری به اجرا در نیاورد. در این صورت والدین باید بچه را با روش جایزه دادن یا تبیه کردن، ملزم به انجام کارهای روزمره کنند.

پیشنهاد ویژه

چرا دیگر قد بلند شدن یک آرزو نیست ؟!

اقامتگاهِ لاکچری و ارزانِ سفرهای مرداد را اینجا پیداکن!

سفید کردن دندان با مواد مخصوص در 1 جلسه

● تو چقدر احمق هستی!

یکی از هدف های اصلی در تربیت فرزند، ایجاد اعتماد به نفس در بچه است. به جای چنین عباراتی، جهت بهبود کردار فرزندتان اهتمام ورزید سخنان ترغیب کننده و مثبت بیان دارید. به او یاد بدهید که چگونه کاری را به درستی صورت دهد. مثلا، چنان چه فرزندتان بدون توجه به رفت و آمد خودروها، به وسط خیابان می دود، می توانید به وی بگویید:" موقع عبور از خیابان، باید دستم را بگیری".

منبع : www.beytoote.com